Vrijdag 20 september 2019
De wekker liep ‘s morgens op het normale uur af en iets na half 8 waren we al onderweg naar de luchthaven, klaar voor een nieuwe reis (en voor mij een nieuw land!). Ons vliegtuig steeg pas op om 10u45 maar gezien het spitsuur wilden we zeker op tijd vertrekken. We waren ruim op tijd op de luchthaven, zeker aangezien onze vlucht al meer dan een uur vertraging had. Ik denk dat ik nog nooit zo weinig enthousiast ben geweest om op reis te vertrekken. Ik was al een paar dagen ziek en stond vanochtend op met oorpijn, waardoor ik best wel schrik had om te vliegen. Ik heb ooit eens met een keelontsteking gevlogen en dat was toen absoluut geen pretje.
Het was ongeveer 7,5 uur vliegen naar Montréal. De vlucht zelf verliep goed, maar tijdens het dalen kreeg ik enorm veel last van oorpijn! Ik had zo’n ongelooflijk hardnekkige proppen in mijn oren en wat ik ook probeerde (kauwgom, slikken, geeuwen, snuiten), het hielp helemaal niets. Tony zei dat ik moest proberen om mijn neus dicht te knijpen en dan heel hard door mijn neus te blazen. Eerst haalde ook dat niets uit, maar ik bleef het wel proberen, steeds maar harder en harder, tot dan – eindelijk – mijn oor zich ‘ontplopte’ met zo’n lange, luide pieptoon dat ik verbaasd was dat niemand anders het gehoord had 😉 . Nadien was de pijn nog niet helemaal weg, maar het was al véél beter. Wat was ik blij toen we eindelijk op de grond stonden!
De eerste dag van een langeafstandsvakantie is eigenlijk altijd een beetje verloren: wachten bij de paspoortcontrole, dan weer bij de bagageband en ten slotte bij de car rental. Tony had gehoopt om ter plekke nog een upgrade te regelen (in de VS was dat altijd vlot gegaan), maar hier bleek dat niet zo makkelijk te zijn. Ook was het best duur om mij als extra chauffeur toe te voegen waardoor Tony er dan maar voor koos om de hele reis alleen te rijden. Rond 15 uur plaatselijke tijd, nadat we eerst de vele blutsen van onze huurauto nog op de foto hadden gezet, reden we weg in een Toyota RAV4. Tony was niet bijzonder blij met deze auto, maar hij zat comfortabel en hij reed. En is dat nu uiteindelijk niet wat een auto doen moet? 😉
We hadden ervoor gekozen om Montréal pas op het einde van de reis te bezoeken en vandaag alvast wat afstand af te leggen. Via de snelste route reden we naar onze motelkamer in Trois-Rivières, een stad ongeveer halverwege Montréal en Québec. De vermoeidheid sloeg plots hard toe, dus gingen we nog vlug een hapje eten aan de overkant van de straat (bij Mikes, één of andere Italiaanse fastfoodketen, overigens geen aanrader) en brachten we nog een snel bezoek aan de daarnaast gelegen Walmart, waar alles al in het kader stond van Halloween.
Oh ja, dat is wel degelijk een Minion piñata. 🙂
Iets na 20 uur lagen we al in ons bed. Het tijdsverschil met België bedraagt 6 uur dus naar ons gevoel was het al 2 uur ‘s nachts en het was best een vermoeiende reis geweest.
Morgen kan de vakantie echt beginnen.
