Woensdag 2 oktober 2019
Om half 10 zou het deze ochtend laagtij zijn bij de Hopewell Rocks, dus zorgden we ervoor dat we op dat moment in het park waren. Waar gisteren een groot deel van de rotsen nog onder water stond en we de oceaanvloer niet konden zien, was het water nu volledig weggetrokken. Gisteren stond het water hier zo’n 14 meter hoger.
Ter vergelijking de foto die we gisteren op dezelfde plaats trokken:
We daalden uiteraard zelf ook af tot op de bodem van de oceaan en wandelden daar even rond. Dichter bij het water moest je wel oppassen voor de rode smurrie want daar liep je je helemaal in vast. Gelukkig stond er boven een bak met water en een borstel. Het was wel nodig om de schoenen even op te kuisen.
We reden terug naar Fundy National Park. Daar reden we eerst naar de Point Wolfe Covered Bridge, een mooie covered bridge die ik natuurlijk graag op de foto wou zetten. We wandelden daar ook de korte Shiphaven trail, maar die vonden we niet zo spectaculair. Het was ook niet zo’n goed weer en Tony was ondertussen terug ziek geworden.
We wilden graag nog een wandeling doen in het park, maar geen al te zware. We kozen voor de Kinnie Brook trail. Een leuke wandeling die een stukje door een kloof gaat en dan via een lange trap afdaalt naar een ‘disappearing stream’. In de lente en na een hevige regenval zou hier een rivier stromen, maar op andere momenten zou die rivier niet zichtbaar zijn en onder de grond lopen. We zagen er nu alleszins niets van. Regenen deed het echter wel.
We reden nog ergens een onverharde zijweg in, op zoek naar mooie plekjes. Er waren hier wel mooie herfstkleuren te zien, maar voor de rest deed het ons niet zo veel. Jammer van het weer en dat onze gezondheid niet top is, want ik heb echt de indruk dat dit park veel te bieden kan hebben en dat hier heel mooie wandelingen te maken zijn.
We reden verder naar Saint John en kwamen daar rond 17u toe. Het huis waar we sliepen, was echt prachtig! Iedereen had zijn eigen kamer, maar van de gemeenschappelijke ruimtes beneden mocht iedereen gebruik maken. Ze waren er net voorbereidingen aan het treffen voor een trouw (er liep iemand met bloemen naar het tweede verdiep, verder hadden we er geen last van), mooie locatie voor een trouwfeest!
Tony was al eens in Saint John geweest voor zijn werk en hij was heel positief over deze stad, vandaar dat we die nu ook in onze route hadden opgenomen. We wandelden een stukje door de straten en dan leidde Tony ons ergens naar binnen. Een groot deel van de stad (winkels, restaurants, …) is via een ondergrondse tunnel met elkaar verbonden. De winters in Canada kunnen namelijk nogal hard zijn.
Via de ondergrondse gangen bereikten we ons restaurant voor vanavond: het Saint John Ale House. Heel erg lekker gegeten, echt een aanrader!
