Zaterdag 3 mei 2014
Vanochtend vroeg werden we verwacht aan het Witte Huis want we hadden toestemming gekregen om binnen een kijkje te gaan nemen. We mochten geen handtassen, fototoestellen of wapens meenemen, dus lieten we alles gewoon op de kamer liggen. Vanaf 1 juli 2015 mag je hier trouwens wel foto’s nemen, maar daar waren wij dus een dik jaar te vroeg voor.
Na lang aanschuiven en verschillende controles die strenger waren dan op de luchthaven (onder andere een soort zuil die de aanwezigheid van explosieven en wapens kan detecteren), mochten we dan eindelijk het White House binnen. Het was een self-guided tour dus we liepen gewoon op ons eigen tempo door het Witte Huis. Er was wel een vast pad uitgezet, we konden natuurlijk niet zomaar overal binnen lopen (de Oval Office kregen we bijvoorbeeld niet te zien). In elke kamer stond een bewaker die graag wat extra uitleg gaf.
Het was heel leuk om dit eens gezien te hebben. De verschillende kamers waren allemaal heel mooi ingericht (niet mijn smaak, maar wel de stijl die je verwacht in het Witte Huis). We liepen er tussen allemaal Amerikanen, ik denk dat we zowat de enige buitenlanders waren. Ik was dus heel blij dat ik niet direct had opgegeven toen de Belgische Ambassade in Washington ons eind vorig jaar liet weten dat niet-Amerikanen het Witte Huis niet meer konden bezichtigen.
Nadat we mijn handtas en het fototoestel hadden opgepikt op de hotelkamer, gingen we een half uurtje op de metro zitten om de stad Alexandria te bezichtigen. Deze stad was vroeger onderdeel van het District of Columbia, het federale district waar de hoofdstad in ligt (D.C. staat voor District of Columbia), maar sinds 1847 ligt het terug in de staat Virginia. Vooral het oude gedeelte, Old Town Alexandria, is een bezoek waard. Het is een gezellig stadje met mooie huisjes en enkele interessante musea.
De reden dat we vandaag naar Alexandria trokken (terwijl we van Washington D.C. zelf eigenlijk nog haast niets gezien hadden), was dat er op zaterdag een Farmers’ Market is op het plein voor City Hall en het leek ons wel leuk om hier even rond te kijken.
We brachten ook een bezoek aan het Stabler-Leadbeater Apothecary Museum. Deze apotheek was geopend van 1805 tot 1933 en er is na sluiting niet veel meer aan veranderd. We kregen een interessante rondleiding van één van de twee medewerkers die in het museum aanwezig waren. Ze waren heel blij dat we vanuit D.C. speciaal naar hun stadje waren gekomen omdat niet veel buitenlandse toeristen dat doen en ze vonden Alexandria toch echt wel een bezoek waard. We hebben nog even met deze leuke mensen staan babbelen en het was nog niet simpel om weer te vertrekken, want ze raakten maar niet uitgepraat over hun prachtige Alexandria.
’s Middags lunchten we in Gadsby’s Tavern, een taverne en hotel uit de 18de eeuw. George Washington, John Adams, Thomas Jefferson, James Madison en James Monroe, ofwel de eerste vijf presidenten van de Verenigde Staten, hebben hier nog gegeten. Het gebouw bestaat nu uit twee delen: een restaurant, waar wij dus gegeten hebben, en een museum, waar we ook even een korte rondleiding hebben gevolgd en veel informatie kregen over de manier waarop mensen leefden, en reisden, in de 18de eeuw.
We eindigden ons uitstapje in Old Town Alexandria aan het waterfront, waar we op een bankje genoten van het goede weer en de uitzichten over de Potomac River.
Op de terugweg naar D.C. reed de metro langs het Arlington National Cemetery. We waren hier rond 16u30 dus we besloten om hier ook maar ineens te stoppen. Als eerste gingen we naar het graf van de Onbekende Soldaat, waar we net op tijd waren om de wisseling van de wacht mee te maken. Deze ceremonie is best indrukwekkend. Het wapen en de kledij van de nieuwe bewaker worden grondig geïnspecteerd en het is de hele tijd muisstil. De soldaten bewegen op een heel speciale manier, waarbij hun hoofd en hun bovenlichaam quasi onbeweeglijk zijn, enkel hun armen en benen bewegen. Het feit dat er een hele groep oudgedienden aanwezig was, maakte het nog specialer. We hebben kort met iemand gesproken die in de Tweede Wereldoorlog, de Korean War én de Vietnam War heeft gediend. Om even stil van te worden…
We wandelden nog wat verder over het kerkhof dat zo’n 400.000 graven zou tellen. De uitgestrekte grasvelden met die duizenden witte graven waren best indrukwekkend om te zien.
We bezochten nog een aantal memorials, waaronder die van the Battle of the Bulge (Slag om de Ardennen) en we stopten even bij het graf van JFK. Van hieruit hadden we ook een prachtig zicht op Washington D.C. aan de overkant van de Potomac.
Terug in D.C. gingen we lekker iets eten en drinken op een gezellig terrasje.
