Maandag 23 september 2019
Toen we vanmorgen opstonden, was het weer niet al te best. Het was regenachtig en er hing een dikke mist over het park. We reden eerst naar het bezoekerscentrum, 8 km dieper het park in, om wat meer informatie in te winnen over de wandeling die we graag wilden doen, maar die werd ons afgeraden. Het uitzichtpunt waar we naartoe wilden, lag immers volledig in de mist en we zouden daar dus niets kunnen zien. Ze raadden ons wel een andere wandeling aan die helemaal op het einde van de parkweg begon.
Nu wilden we die avond graag barbecueën (we hadden een elektrische barbecue in onze cabin), maar dan moesten we wel nog naar de winkel. We hadden gisteren geen vlees meegenomen uit de supermarkt omdat we niet goed wisten wat er qua apparaten allemaal aanwezig ging zijn in het huisje. We besloten om eerst naar de winkel te gaan en pas daarna aan de wandeling te beginnen, want misschien hadden we na de wandeling niet veel fut meer en wie weet klaarde het weer nog wel een beetje op.
Het was een kleine 30 km rijden naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Toen we daar ongeveer een half uur later aankwamen, bedacht Tony ineens dat zijn geld en betaalkaarten nog in het huisje lagen (die hadden we natuurlijk niet nodig voor de wandeling die we normaal gingen doen). Gelukkig had ik wel nog een bankkaart bij, maar toen we aan de kassa wilden betalen, bleek die kaart niet te werken. Cash geld had ik ook niet bij, dus dat was wel een beetje vervelend. Ze wilden onze boodschappen wel even opzij houden terwijl wij achter ons geld gingen. We waren al best aan het balen dat we nu een uur heen en weer zouden moeten rijden, toen we zagen dat er aan het begin van de winkel geldautomaten stonden. Toch maar eens proberen en gelukkig werkte mijn kaart daar wel. Zo konden we toch nog cash betalen.
We reden terug naar het park, dropten vlug onze boodschappen in het huisje en reden dan helemaal naar het einde van de parkweg, meer dan 30 km dieper het park in. Het laatste deel van de weg was onverhard, met erg veel putten, dus erg vlot ging dat niet. Het was al bijna half 3 toen we aan de wandeling begonnen. Het was wel een mooie wandeling langs de rivier, maar heel erg interessant vonden we het niet. Het uitzicht veranderde niet veel, het was ook beginnen regenen, ik had last van mijn been en bovendien had ik de ziekte waarmee ik op reis vertrokken was blijkbaar doorgegeven aan Tony. Na een tijdje hielden we het dan ook voor bekeken en wandelden we terug naar de auto.
We reden weer dat hele stuk terug naar het huisje, met onderweg nog een paar fotostops.
In de buurt van het bezoekerscentrum zagen we een boom die door de herfstkleuren helemaal felrood was gekleurd.
Terug bij ons huisje wou ik eerst even onze gezellige cabin op de foto zetten. Zeg nu zelf, ligt hij daar niet prachtig, zo midden in de natuur?
‘s Avonds hebben we heel gezellig gekookt en gegeten in ons huisje.
