Zondag 1 mei 2016
Vandaag was theoretisch de langste rijdag van onze vakantie (tenzij de Tioga Pass nog steeds gesloten is wanneer we binnen twee weken Yosemite National Park bezoeken en op het moment dat ik deze blog typ, zijn ze nog bezig met sneeuwruimen). Onderweg zijn we wel een aantal keer gestopt.
Onze eerste stop was bij Joshua Tree National Park.
We reden er via de noord-westelijke ingang binnen en verlieten het park weer via de noord-oostelijke ingang. Een deel van deze lange rijdag reden we dus door het park en dit was zeker geen straf. Onderweg zijn we een aantal keer gestopt om foto’s te nemen en van de omgeving te genieten en we hebben ook een paar korte hikes gedaan. We hadden er graag nog meer gedaan, maar we hadden helaas de tijd niet. We vonden ook dit nationaal park weer erg de moeite waard.
De eerste wandeling die we deden, was de Hidden Valley Nature Trail, een korte wandeling van 1 mijl roundtrip, echt een prachtige wandeling.
Bij Keys View zijn we ook even wat langer gestopt. Hier heb je een prachtig uitzicht over het park en de weidere omgeving.
Onze laatste stop in het park was bij Skull Rock, een rots die – nogal logisch – aan een doodshoofd doet denken. Je kan er met de auto vlakbij parkeren, maar dit ontdekten wij pas nadat we er te voet naartoe waren gewandeld. We hadden de Skull Rock Nature Trail gewandeld (1,5 mijl roundtrip), maar dit vonden we zeker niet erg want het was ook weer een prachtige wandeling en we konden zo een stukje over de rotsen klimmen.
We ontdekten dat je ook in het park kunt kamperen. Je kan er met de tent of met de kamper staan, en elke kampeerplaats beschikt over een houten tafel met bankjes en een barbecue-rooster. Dat zag er allemaal wel heel leuk uit en je zit zo echt midden in de natuur. Misschien een idee voor een volgende keer?
Hierna was het echt tijd om het park te verlaten, anders gingen we in tijdsnood komen. Joshua Tree National Park wordt in vele routebeschrijvingen nogal snel meegepikt op weg van LA naar de Grand Canyon, zo ook door ons, maar eigenlijk verdient het park een langer bezoek. We wisten op voorhand sowieso al dat we deze reis op plekken gingen komen waar we langer wilden blijven, maar we hebben toch een goed beeld van het park gekregen.
We reden verder naar Kingman, onze stopplaats voor deze nacht, en een groot deel van de route ging via Historic Route 66.
We passeerden ook onze eerste staatsgrens van deze reis, want we verlieten California (The Golden State) om Arizona (The Grand Canyon State) binnen te rijden.
In Oatman, een oud mijndorpje langs Route 66 wilden we graag even stoppen omdat hier vaak wilde ezels zouden rondlopen. Dit zijn de nazaten van de pakezels die de mensen hier vroeger gebruikten en overdag lopen ze rond in het dorpje omdat ze weten dat ze van mensen eten kunnen krijgen. Helaas begon het al te schemeren toen wij er aankwamen en was er geen ezel meer te bespeuren.
Omdat ik dringend naar de wc moest, zijn we er toch even gestopt en hebben we iets gedronken in een plaatselijke kroeg. Overdag loopt het hier waarschijnlijk vol met toeristen, maar op dit uur zaten wij er alleen tussen allerlei ruige bikers. Het gaf een beetje een raar gevoel, alsof we er niet thuis hoorden. Nu konden we sowieso niet lang blijven want zoals gezegd begon het al donker te worden en we moesten nog via de Sitgreaves Pass passeren. Dit is een 1.113 meter hoge bergpas en de weg slingert er langs steile afgronden naar boven en beneden. Geen weg dus die je in het donker wilt rijden. We zijn één keer gestopt voor een snelle foto, maar het geeft niet helemaal goed weer hoe de weg eruit zag.
We waren er gelukkig doorheen voordat het echt donker werd en tijdens de laatste mijlen naar ons hotel, kwamen we toch nog twee wilde ezels tegen die langs de kant van de baan stonden te grazen.
In Kingman hebben we heerlijk gegeten bij Dambar Steakhouse. Het vlees was er echt heel lekker sappig en mals, een aanrader!
