Zaterdag 28 september 2019
We hadden voor vandaag een plaats gereserveerd op de ferry van 10u45 van Les Escoumins naar Trois-Pistoles aan de overkant van de Saint-Laurent rivier en we moesten een uur op voorhand aanwezig zijn. Toen ik de hoeveelheid auto’s zag, was ik blij dat ik op voorhand gereserveerd had. De overtocht zelf duurde anderhalf uur. Ik vond het jammer dat we, behalve de blauwe vinvis, gisteren ook geen beluga’s (witte dolfijnen) hadden gezien tijdens onze whale watch tour, maar dat is vandaag goed gemaakt. Ik heb ze wel alleen van heel ver gezien. Op een bepaald moment waren ze blijkbaar vlakbij de boot, maar toen zat ik net binnen (het was dan ook heel slecht weer, het heeft de hele dag geregend). Tony heeft ze beter gezien.
Eenmaal aan de overkant was het nog een dikke 3 uur rijden naar Parc national de la Gaspésie, onze eindbestemming voor vandaag. We hadden dus nog wel even tijd om een kort bezoek te brengen aan Parc national du Bic, dat toch op onze route lag en gratis was met onze parkenpas. Net voor het park hebben we voor de eerste keer in een casse-croûte gegeten. Vanbuiten ziet het er niet zo bijzonder uit, maar het eten was er wel heel lekker, en spotgoedkoop.
Parc national du Bic zou bekend staan om zijn zeehondenpopulatie, maar door het slechte weer lieten ze zich niet zien. We hebben nog even rondgereden in het park, een uitzichtpunt bezocht en getracht om een wandeling te maken, maar door de regen en het feit dat ik nog ziek was, was dit eigenlijk niet zo plezant en zijn we redelijk snel weer omgedraaid. Het was ondertussen ook al 16u en we moesten nog meer dan 2,5 uur rijden.
In Sainte-Anne-des-Monts, het laatste dorp voor het nationaal park, gooiden we de auto weer vol en deden we nog wat inkopen zodat we de komende dagen zelf voor ons eten kunnen zorgen. We slapen de komende twee nachten namelijk weer in een huisje in het park. Vanuit dit dorp was het normaal nog maar een half uur rijden, maar dat hebben we zwaar onderschat. Het was ondertussen al donker en de weg naar het park lag volledig tussen de bossen, was heel bochtig en er was natuurlijk nergens straatverlichting. Het was er PIKdonker! Bovendien is het hier ook heel goed mogelijk dat er zomaar plots een hert of een eland de baan oversteekt, dus je moet echt goed uitkijken. We waren dan ook doodmoe toen we rond 20u eindelijk bij ons huisje aankwamen.
Ik heb het gevoel dat we vandaag niets gedaan hebben, maar toch heel lang onderweg zijn geweest. We hebben er veel langer over gedaan dan ik oorspronkelijk had ingeschat. We spraken af dat we tijdens de rest van de reis zouden proberen om niet meer te veel ‘s avonds te rijden. Het wordt hier al vroeg donker en in dit soort omgevingen is het dan ook écht donker!
