| This post is also available in English. |
Een aantal weken geleden maakten mijn man en ik een roadtrip door het zuidoosten van Canada en het noordoosten van de Verenigde Staten. We begonnen onze reis in Montreal en na een tweetal weken in de provincies Québec en New Brunswick, staken we de grens over met Amerika, waar we 4 van de 6 staten van New England bezochten: Maine, New Hampshire, Massachusettes en Vermont, voordat we ons terug richting Montreal begaven.
We kwamen op allerlei leuke plekken en deden zelfs een paar nieuwe, spannende ervaringen op. In deze blog post deel ik mijn eerste indrukken van onze meest recente roadtrip.
New England en Oost-Canada zijn niet de meest budgetvriendelijke reisbestemmingen.
Dit bleek al voordat we ons huis nog maar verlieten. Toen ik online onze overnachtingen voor deze reis aan het boeken was, merkte ik dat de gemiddelde kost per nacht aanzienlijk hoger lag dan tijdens onze vorige Amerika-reizen. Vooral Boston bleek een erg dure stad te zijn.
Ik onderschatte de tijd die we in de wagen zouden doorbrengen.
Dit was niet onze eerste roadtrip. Drie jaar geleden bezochten we het Amerikaanse Zuidwesten en het jaar nadien keerden we terug naar die regio (iets noordoostelijker deze keer). Ik plande ons rijschema dan ook met die twee roadtrips in gedachten, maar we merkten al snel dat autorijden in dit deel van Noord-Amerika niet hetzelfde is als in het Zuidwesten. De tijd die we in de wagen doorbrachten, leek zoveel langer, ook al legden we dezelfde afstanden af.
De reden is volgens mij dat er gewoon veel meer te zien is in het Zuidwesten. De landschappen zijn er veel weidser en gevarieerder terwijl we nu vooral tussen de bomen reden. Ook heel mooi (zeker rond deze tijd van het jaar), maar het is nu niet exact een afwisselende rit te noemen.
Het regent veel.
Dit is waarschijnlijk niet altijd het geval, maar toen wij er waren, hebben we enorm veel regen gehad. Meestal hield dit ons niet tegen om ons buiten te begeven (tenzij het echt aan het gieten was), maar we hebben wel een aantal wandelingen moeten laten schieten omdat de mist het onmogelijk gemaakt zou hebben om van de uitzichtpunten te genieten.
De herfstkleuren zijn erg mooi.
En dan bedoel ik ook echt ERG mooi! Ik wist dat het iets speciaal moest zijn omdat zoveel mensen naar New England trekken in de herfst, maar het was nog beter dan ik had verwacht. De bladeren hadden zoveel verschillende kleuren, van groen tot geel tot oranje tot felrood! Het was echt indrukwekkend en ik denk zelfs dat we de piek gemist hebben.
De steden zijn erg charmant.
Bijna elke blog die ik las voor onze vakantie had het erover hoe Europees de steden in deze regio wel zijn. Dit bleek vooral het geval in Québec City. Montreal en Boston voelden voor mij meer aan als typisch Noord-Amerikaanse steden, maar dan wel met een sausje Europese charme erover heen gegoten, vooral in de oudere gedeelten van de stad.
Québec Frans is anders dan Europees Frans.
Ik wist natuurlijk dat het anders ging zijn, maar toch… Ik dacht altijd dat ik redelijk goed mijn plan kon trekken in het Frans, maar het was met momenten echt moeilijk om de andere persoon te verstaan. Het Quebecs accent maakte dat het echt heel anders klonk. Nu, gelukkig begrepen we de Québécois waarmee we in gesprek waren meestal wel, maar informele conversaties tussen locals waren daarentegen compleet onverstaanbaar. We spraken zelfs een meisje uit Frankrijk die dezelfde ervaring had. Ze vertelde dat ze op een bus zat in Québec City en dat ze niet kon verstaan wat twee andere passagiers tegen elkaar aan het vertellen waren. Het duurde zelfs een tijdje voor ze doorhad dat ze wel degelijk Frans spraken.
Tim Hortons is beter dan Starbucks.
Dit is natuurlijk mijn persoonlijke mening. Het was mijn eerste keer in Canada en ik was nog nooit in een Tim Hortons geweest. Mijn conclusie? Ik vond de koffie lekkerder dan bij Starbucks en het was bovendien een pak goedkoper. We hebben er ook het eten uitgeprobeerd (Tim Hortons is blijkbaar een fastfoodketen, dat wist ik dus niet) en ook dat was heel lekker.
Esdoornsiroop is echt overal verkrijgbaar.
We blijven nog even hangen in de categorie ‘eten’. Als je fan bent van maple syrup (esdoornsiroop), dan is Oost-Canada en New England dé plek voor jou. Ze verkopen dit zoete goedje echt overal! Je vindt er zelfs maple syrup snoepjes en maple syrup koekjes. De belangrijkse locaties voor de productie van esdoornsiroop zijn de provincie Québec in Canada en de staat Vermont in de Verenigde Staten.
Halloween is een big deal in Noord-Amerika.
Ik wist dit natuurlijk al wel, maar het was de eerste keer dat we effectief in oktober in Noord-Amerika waren en Halloween was echt alomtegenwoordig in de supermarkten. Ze verkochten er van alles, van kostuums tot griezelige decoratie tot snoep, veel snoep. Er waren gigantische zakken met individueel verpakte snoepjes voor trick-or-treaters, griezelige cupcake decoraties, taarten in Halloweenthema en nog veel meer. Het was onmogelijk om niet te weten dat Halloween er aan kwam. Onderweg zagen we ook een aantal over-the-top versierde huizen.
Canada is op zich niet zo verschillend van de Verenigde Staten.
Dit was mijn vierde bezoek aan de V.S., maar mijn eerste keer in Canada. Ik kon dus niet anders dan beide Noord-Amerikaanse landen met elkaar vergelijken en ik kwam tot de conclusie dat ze op zich niet zo verschillend zijn. Afgezien van de Franse taal en het gebruik van kilometers in plaats van mijlen, zouden we Canada even goed verward kunnen hebben met de V.S. (en andersom). De Canadezen hebben de reputatie om een vriendelijk volk te zijn, maar ik vind dat dit zeker ook geldt voor de Amerikanen. Als ik een verschil zou moeten geven, dan zou ik zeggen dat de Canadezen iets beleefder/gereserveerder zijn. Het is een cliché, maar wel één dat stand lijkt te houden.
Een road trip door New England en Oost-Canada is zelfs zonder één enkele vuurtoren een succes.
Ook al staat de regio bekend om zijn vele vuurtorens, toch bezochten wij er… geen enkele. Ik had een aantal mogelijke vuurtorens opgeschreven in mijn roadbook, maar als het erop aan kwam, vonden we het altijd te ver rijden (zoals ik al eerder zei, brachten we best veel tijd door in de wagen en we wilden hier niet teveel aan toevoegen). In Acadia National Park gingen we uiteindelijk de Bass Harbor Head Lighthouse bezoeken. We kwamen er op het einde van de dag toe, maar hadden ons niet gerealiseerd dat dit zo’n populaire plek was voor zonsondergang. We konden in de buurt van de vuurtoren nergens een vrije parkeerplaats vinden en we voelden er niet veel voor om nog een heel stuk te gaan wandelen na een al vermoeiende wandeling eerder op de dag (bovendien regende het ook weer). Uiteindelijk bezochten we dus geen enkele vuurtoren deze reis, maar toch was de roadtrip daar niet minder geslaagd door.
