Dinsdag 8 maart – vrijdag 11 maart
De laatste dagen van onze Egyptereis brachten we door in een all-in resort in Hurghada. Wel leuk als je zo’n privé zwembad hebt.
Ook deze laatste dagen zijn we nog een klein beetje actief geweest. Zo boekten we nog een excursie bij om een dagje te gaan snorkelen in de Rode Zee. Dit viel echter dik tegen. Ik word nogal gemakkelijk zeeziek en op een klein bootje op zee is dit natuurlijk veel erger dan op een groot cruiseschip op de Nijl. Ik was dan ook blij toen we het water in mochten om te gaan snorkelen, tot ik per ongeluk een kwal aanraakte (denk ik toch, ik voelde ineens iets zacht en slibberig, ik neem aan dat dit de bovenkant van een kwal was). Ik ben dus niet gestoken, maar het was toch voldoende om een paniekreactie te ontketenen en me dan toch maar terug op de boot te wagen. Liever misselijk dan tussen de kwallen zwemmen. Later stopten we nog bij een ‘paradijselijk’ eiland, maar daar stond zo’n koude wind waardoor we uiteindelijk het water zijn ingegaan om wat op te warmen (eerst gecheckt: geen kwallen te zien). Op zich waren er wel mooie vissen en mooie koraalriffen te zien, maar ik vond deze uitstap persoonlijk geen meerwaarde. Snorkelen blijkt niet zo mijn ding te zijn. Het kan niet allemaal meevallen natuurlijk.
Een andere dag besloten we om een potje minigolf te spelen in ons hotel. Omdat er zo weinig toeristen waren, waren de holes nog niet uitgekuist en lagen er overal bladeren in. Toen wij het minigolfmateriaal bij de receptie ontleenden, werd een medewerker van het hotel belast met de taak om de holes uit te kuisen. De arme man was zich zo hard aan het haasten om alle bladeren met een bezem uit de holes te borstelen dat zijn bezemsteel door de kracht die hij erop zette gewoon in twee brak. We hebben toen maar besloten om gewoon terug aan het zwembad te gaan liggen.
Op 9 maart waren Tony en ik 8 jaar samen. Als verrassing zorgde hij voor een romantisch etentje in het hotel. Er was een terras speciaal voor ons vrij gemaakt en daar stond een gezellig gedekte tafel voor twee personen. Dit was een heel leuke verrassing! Tony had er een fles champagne bij besteld en onze ober had duidelijk schrik om de fles te openen. Na even proberen, liet hij ons weten dat hij “will go get something” om dan terug te komen met een andere Egyptenaar. Bij het uitschenken werd er ook goed op gelet dat er geen druppel werd verspild. Dan sta je er wel even bij stil dat zo’n fles voor de mensen hier gewoonweg heel duur is omdat de lonen in Egypte een stuk lager liggen dan in België. Op zo’n moment besef ik echt dat ik van geluk mag spreken dat ik de mogelijkheid heb om te reizen en prachtige landen zoals deze te bezoeken. Het dessert was trouwens ook een pareltje, zoals je kan zien op de foto.
Na deze laatste ontspannende dagen brak dan helaas het moment aan waarop we terug huiswaarts moesten keren. We blikken terug op een fantastische reis op een uitzonderlijk moment waarin we heel veel mooie dingen hebben kunnen zien en mooie momenten hebben kunnen beleven.
