| This post is also available in English. |
Deze site is een belofte.
2018 was een bijzonder jaar voor mij, in meer dan één opzicht. Om te beginnen is het het jaar waarin ik getrouwd ben. Op het moment dat ik deze blog post schrijf, zijn mijn man en ik al iets meer dan een jaar getrouwd en is mijn leven eigenlijk niet veel veranderd (we waren dan ook al 15 jaar samen op de dag van ons huwelijk), maar ik herinner me wel dat ik het gevoel had dat het anders ging zijn. Het voelde alsof ik ‘volwassen’ moest worden en belangrijke beslissingen zou moeten nemen over hoe ik mijn toekomst zie.
Na onze trouw gingen we op huwelijksreis naar Thailand. Azië was voor ons beiden een nieuw continent (een weekje all inclusive in Turkije niet meegerekend) en het deed me alleen maar beseffen hoe weinig ik al van de wereld gezien heb. Het was een compleet nieuwe ervaring en het maakte me hongerig naar meer. (Eerlijk gezegd is dit slechts waar voor een deel van onze huwelijksreis. Ook al hebben we zeker dingen gezien en gedaan in Thailand waar ik enorm van genoten heb, ik was niet echt superenthousiast over de volledige reis, maar da’s een verhaal voor een andere keer.)
Nog geen drie maanden later viel ik van de trap en brak ik mijn been. Ik liep een dubbele open beenbreuk op en moest geopereerd worden waardoor ik een paar nachten in het ziekenhuis doorbracht (dat telt niet als reizen zeker? 😉 ). Natuurlijk gebeurde dit in juni waardoor ik de ganse zomer het huis niet kon verlaten. Meer zelfs, ik zat zowat de rest van het jaar thuis. Gelukkig liet mijn bedrijf me van thuis uit werken, want na twee maanden absoluut niets doen, liep ik echt de muren op van verveling – bij wijze van spreken uiteraard. Op dit moment kan ik nog steeds geen lange afstanden stappen en binnen drie maanden vertrekken we naar Canada om in de bergen te gaan wandelen, weer één van mijn betere ideeën…
In ieder geval zette dit alles me aan het denken. Ik heb een fantastische man, geweldige vrienden en familie, een goede job, een leuk huis en twee schatten van katten. Ik heb een goed leven en ik ben daar zeker dankbaar voor, maar ik weet dat er voor mij nog iets extra nodig is om echt gelukkig te zijn.
Ik wil reizen!
De laatste jaren hebben mijn man en ik fantastische dingen gedaan. Zo bewonderden we het enige oude wereldwonder dat nog overeind staat in Egypte, stonden we in de schaduw van de grote wolkenkrabbers van New York City, ondernamen we een epische road trip door het Amerikaanse Zuidwesten, wandelden we op een supervulkaan in Yellowstone National Park, zagen we het grootste shopping center, de duurste fonteinenshow en het hoogste gebouw van de wereld in Dubai, wandelden we zij aan zij met Aziatische olifanten in Thailand en kuierden we door de vaak gezellige straten van sommige van de mooiste Europese steden.
Het probleem met op deze manier de wereld rond te reizen, is dat het zeer verslavend werkt. Je bent nooit volledig tevreden omdat er altijd meer te zien en te ontdekken valt.
“His boredom was like a nostalgia for the whole world. He was homesick for everywhere but here.”
Christopher Isherwood, The Memorial
Ik kwam deze quote tegen op het internet en vond die wel bij me passen. Het leek me een leuk idee om mijn eigen reisblog te beginnen en zo mijn reizen te “herbeleven”. Ik begon met een gratis WordPress-site, maar schakelde na een paar maanden over naar dit webadres. Begrijp me niet verkeerd, ik ga niet de volgende persoon worden die haar job opgeeft om de wereld rond te reizen. Ik hou van stabiliteit en zekerheid. Ik hou ook van het geld, want – laten we eerlijk zijn – ik ben geen backpacker. Ik heb graag een zekere mate van luxe als ik op vakantie ben. Ik heb ook geen intentie om geld te verdienen met deze blog. Ik wil gewoon verder de wereld blijven rondreizen terwijl ik traag maar zeker nieuwe locaties van mijn bucketlist schrap.
Deze site is dus een belofte. Een belofte aan mezelf. Een belofte om nooit te stoppen met het ontdekken van de wereld.
