Dinsdag 20 maart 2018
Vandaag zetten we onze reis verder naar het zuiden van Thailand, eerste stop: Khao Sok National Park. We konden met de gratis shuttle van ons hotel naar de luchthaven reizen, maar die reed alleen op het uur. Omdat we om 11 uur opstegen en je toch best 2 uur op voorhand op de luchthaven bent, speelden we op veilig en namen we de shuttlebus van 8 uur. Bleek dat de luchthaven maar 10 minuten rijden was. Dat hadden we best eerst even opgezocht. 😉 We waren er dus veel te vroeg. Het was maar een kleine twee uur vliegen van Chiang Mai naar Surat Thani, de dichtstbijzijnde luchthaven bij het Khao Sok National Park, maar omdat we bijna drie uur op voorhand op het vliegveld aanwezig waren en het erna nog anderhalf uur rijden was naar onze eindbestemming, zijn we toch bijna de ganse dag onderweg geweest.
Eenmaal geland in Surat Thani wilden we oorspronkelijk met het openbaar vervoer naar Khao Sok reizen, maar dat bleek allemaal niet erg duidelijk te zijn. Het leek erop dat we eerst met het openbaar vervoer van de luchthaven naar het stadscentrum van Surat Thani moesten reizen om daar op zoek te gaan naar het busstation van waaruit we een bus naar Khao Sok konden nemen, en dan waren we nog niet in ons hotel natuurlijk. Via de website van 12Go Asia kon je ook vervoer regelen, maar de beschikbare uren kwamen helemaal niet uit met de aankomst van ons vliegtuig. Na lang wikken en wegen hadden we uiteindelijk besloten om gewoon voor de snelste en makkelijkste oplossing te gaan en een paar dagen geleden hadden we contact opgenomen met ons hotel in Khao Sok om privé vervoer te regelen. Waar we vijf dagen geleden nog voor 50 cent de trein naar Ayutthaya hadden genomen omdat dat de goedkoopste optie was, kozen we nu voor het gemak. Voor € 50 werden we opgepikt aan de luchthaven, reden we 100 km in een privé auto met airco en gratis flesjes water en werden we mooi aan ons hotel afgezet. Dat vind ik nog zo slecht niet besteed.
Rond half 3 waren we in het hotel. Na de tegenvallende excursie van gisteren, voelden we er eigenlijk niet veel voor om opnieuw op excursie te gaan, maar ik had op voorhand al contact gehad met het hotel om een overnight tour vast te leggen en dit leek ons toch wel de makkelijkste manier om het nationale park te verkennen. Bij aankomst in het hotel bevestigden we dan ook dat we morgen met die excursie zouden meegaan. Ook regelden we maar ineens privé vervoer om na de overnight tour naar ons volgende hotel in Ao Nang door te reizen.
We vonden onze slaapplaats erg leuk. We slapen in een boomhut op een prachtige locatie. We waren nog maar net op de kamer en we zagen al een aapje in een boom naast ons terras. Later hoorden we van andere gasten dat er al een aap in hun kamer had gezeten. De rest van de dag deden we rustig aan. We liepen wat rond op het terrein van het hotel, zagen nog meer aapjes en gingen iets drinken in de bar van het hotel.
Toen kwamen ze ons vragen om even langs de receptie te gaan omdat er blijkbaar iets was mis gelopen met de reservatie van de overnight tour. In plaats van een overnachting op het Cheow Lan Lake hadden ze voor ons een zware jungletocht geboekt waarbij je zelf al jouw materiaal moet meesleuren, kilometers door de jungle gaat wandelen en ook echt midden in de jungle blijft overnachten in ware survivalstijl. Slik, dat was niet onze bedoeling! Er zijn blijkbaar twee verschillende overnight tours en in de mail die ik gestuurd had, had ik een combinatie gemaakt van de benamingen van beide tours en we waren dus op de verkeerde geboekt. Het hotel had alles ook al betaald dus even zag het er niet goed uit. Ze gingen het voor ons nog proberen regelen en gelukkig kregen we even later het bericht dat alles in orde was, zonder extra kosten.
‘s Avonds gingen we een hapje eten in het restaurant van het hotel waar we trouwens heel lekker gegeten hebben. Blijkbaar vonden de apen dat ook. Het restaurant bevindt zich op de eerste verdieping, maar is aan de meeste kanten gewoon open. Ik had net een portie tempura groenten en scampi’s besteld toen er opeens uit het niets een aap het verdiep kwam opgelopen, vanop de balustrade langs Tony heen een scampi uit mijn bord pikte en terug weg sprong. Dat gebeurde allemaal zo snel dat we niet eens tijd hadden om te reageren. Geniepige aapjes. Uiteraard konden we hier goed mee lachen, maar nadien hebben we ons eten toch maar iets beter in ’t oog gehouden. 😉
