Donderdag 22 maart 2018
Na een verrassend goede nachtrust in ons drijvend huisje stonden we ’s ochtends vroeg weer paraat voor de geplande ochtendsafari. We voeren per longtailboot door een ontwakende jungle en dat was mooi om te zien. We waren ook niet met de volledige 60 man op pad want elk bootje ging er alleen op uit, wat best wel een gevoel van rust gaf.
Onze gids deed zijn best om dieren te zoeken, maar het geluk was niet aan onze kant deze ochtend. Hij deed de roep van de gibbon na en weliswaar hoorden we na een tijd apen antwoorden, maar zien deden we ze niet. Gelukkig hadden we eergisteren bij ons hotel al zoveel apen gezien. Wel zagen we een varaan op een stuk hout zitten.
We hadden al even door dat de motor van onze boot vreemde geluiden maakte, maar toen hield hij er plots mee op. Wat ze ook probeerden, ze kregen hem niet meer aan de praat. Eerst werden er nog roeispanen bovengehaald, maar erg snel ging dat natuurlijk niet en toen trok onze gids plots een zwemvest aan en dook hij het water in met de boodschap: “no phone”. Er zat voor ons niet veel anders op dan op ons bootje in het midden van de jungle te blijven wachten. Na een half uur, wat eigenlijk nog best snel was, zagen we onze redding aan de horizon verschijnen. Een andere boot nam ons mee op sleeptouw en zo geraakten we toch weer terug bij ons ‘hotel’ waar we als laatsten aanschoven voor het ontbijt.
Hierna kregen we nog even de tijd om onze kamers leeg te maken en te zwemmen of te kajakken voordat we deze prachtige plek weer moesten verlaten.
We stapten allemaal terug in de longtailboten en voeren door het prachtige landschap van Khao Sok National Park weer naar de bewoonde wereld.
Voordat het zover was, hadden onze gidsen echter nog een verrassing in petto en stopten we bij deze prachtige plek waar iedereen ruim de tijd kreeg om foto’s te maken.
We stapten uit op een andere plek dan waar we gisteren het meer waren opgegaan en in busjes reden we naar de Ratchaprapa Dam, de dam die gezorgd heeft voor het ontstaan van het Cheow Lan Lake en dus voor het prachtige landschap dat we de voorbije twee dagen leren kennen hebben. Hier kregen we een lunch voorgeschoteld en nadien hadden we nog even tijd om wat rond te kijken.
Daarna was de tour echt afgelopen en werden we weer terug naar Our Jungle Camp gebracht. We hadden privé vervoer geregeld om naar ons volgende hotel te gaan, maar gelukkig moesten we nog niet meteen vertrekken (we hadden immers net een uur of zo in de auto gezeten) en hadden we nog tijd voor een verfrissend drankje. Ik had op voorhand niet erg veel informatie opgezocht over Khao Sok National Park, maar de meeste mensen leken na hun overnight jungle tour meteen door te rijden naar hun volgende bestemming dus ook wij hadden dat zo geregeld. Nu het zover was, vonden we het eigenlijk echt jammer dat we hier al moesten vertrekken. We hadden hier graag nog wel een extra nacht of misschien twee gebleven en op eigen houtje de omgeving wat willen verkennen, maar onze taxi was al geregeld en ons volgende hotel was al geboekt.
Het was nog een dikke twee uur rijden naar Ao Nang, onze volgende bestemming. We waren wederom blij dat we voor privé vervoer hadden gekozen en dus zelf nergens naar moesten kijken, maar deze keer was het iets minder aangenaam als onze rit van eergisteren. Zonder het op voorhand aan te kondigen, stopte onze chauffeur op een bepaald moment om een passagier op te pikken, waarschijnlijk één of andere kennis, die dan een heel stuk mee reed. Dat vonden we nu niet zo erg, maar we moesten er wel om lachen. In België kan je je toch niet voorstellen dat de taxichauffeur waar je toch best wat geld voor betaalt even iemand anders mee op sleeptouw neemt. Minder leuk was het feit dat we geen water kregen zoals de vorige keer wel het geval was (ja, we zijn al verwend) en dat de muziek de hele tijd redelijk hard stond.
Toen we rond 18u aankwamen in het Ban Sainai Resort, ons hotel voor de komende vier nachten, waren we opeens vergeten dat we graag wat langer in Our Jungle Camp hadden gelogeerd. Het hotel was prachtig! Het lag niet meteen op wandelafstand van Ao Nang Beach (alhoewel, 2 km) maar er reed een gratis shuttle van het hotel naar het strand en doordat we niet meteen aan het strand lagen, was het hier wel lekker rustig. De kamers waren gelegen in een prachtige tuin. Vanop ons terras hadden we zicht op een meer en de kamer zelf was ook prachtig ingericht en erg ruim. Omdat het terrein nogal steil is, bracht een hotelmedewerker ons met een golfkar naar onze kamer en toen hij voor ons de deur opendeed, leek hij even te verschieten, deed de deur meteen weer dicht en zei tegen mij: “you can go”. Ik wist niet wat er aan de hand was, maar toen ik de deur opendeed, begreep ik het meteen. Het bed was prachtig versierd voor onze huwelijksreis. We zijn die avond gewoon in het hotel gebleven en we hebben heerlijk gegeten in het restaurant aan de andere kant van het meer. We zijn echt heel positief over dit hotel. We durven zelfs te zeggen dat dit het beste hotel is waar we ooit verbleven hebben.
