Zondag 25 maart 2018
Thailand staat bekend om zijn paradijselijke Bounty eilanden met hagelwitte stranden, helderblauw zeewater en wuivende palmbomen, en vandaag gingen we er op uit om zelf zo’n stukje paradijs te ontdekken. Je kan hier in de omgeving een Four Island Tour doen waarbij je vier eilanden aandoet met een hele groep mensen, maar dat wilden we graag vermijden. We kozen er ook bewust voor om niet naar Maya Bay te gaan, het strand dat bekend werd door de film The Beach, omdat het er ook voor gekend is dat het er zwart kan zien van het volk.
We zorgden ervoor dat we om 8 uur op het strand van Ao Nang stonden waar we een privé boot charterden die ons naar twee eilanden bracht. Als eerste zetten we koers naar Koh Poda. We waren hier vroeg genoeg om het volk voor te zijn.
Koh Poda stelde ons niet teleur. Dit was echt wat ik van een paradijselijk eiland verwacht. Tony ging meteen snorkelen terwijl ik nog wat rond liep en foto’s trok.
Toen ging ik ook nog even het water in alhoewel ik al niet zo’n fan ben van snorkelen (lees hier meer over mijn eerste snorkelervaring in Egypte). Ik was nog maar net in het water toen ik plots mijn trouwring van mijn vinger voelde glijden. Ik schoot direct in paniek en riep Tony erbij maar het heeft niet meer gebaat. We hebben nog een uur gezocht, maar we vonden de ring niet meer terug. Natuurlijk baalde ik hier enorm van, we waren amper twee weken getrouwd…
Uiteindelijk gaven we het maar op en gingen verder naar het volgende eiland. We waren hier pas om half 11 omdat we zoveel tijd hadden verloren door het zoeken naar mijn trouwring en dat was goed te zien aan de mensenmassa. We bezochten het eiland Koh Mor dat via een zandbank verbonden is met Koh Tup. Bij laag tij kan je gewoon van het ene eiland naar het andere wandelen. Als het vloed is, komt de zandbank onder water te staan (zoals op de foto) maar dan kan je er ook nog wel overheen wandelen.
Tony dook hier opnieuw het water in om wat te snorkelen en heeft best wel wat vissen kunnen zien. Ik liep een stukje over de zandbank maar de stroming was best sterk en ik wou het maar niet riskeren dat ik mijn fototoestel ook nog in het water zou laten vallen. Ik had eerlijk gezegd ook niet veel zin om nog iets te doen, ik baalde te hard van mijn ring. Erg lang zijn we hier dan ook niet gebleven. Toen Tony terug was van het snorkelen, voeren we terug naar het strand van Ao Nang en namen we de tuktukshuttle terug naar het hotel.
Ik had in de namiddag een Thaise massage geboekt in het hotel en hoewel ik er niet erg veel zin meer in had, heb ik het toch maar laten doorgaan omdat ik niet wilde dat het verlies van mijn trouwring onze reis zou verpesten. Die Thaise massage was een speciale ervaring! De vrouw die mij masseerde begon eerst hardhandig op mijn voeten te duwen en kroop dan plots op mij. Ik kreeg slaag en mijn vingers werden gekraakt. Ik twijfel of ik gemasseerd of mishandeld ben geweest. 😀 Nadien voelde het wel ontspannen aan en ik ben wel blij dat ik het eens geprobeerd heb. Een volledige lichaamsmassage zou ik niet meer laten doen, dat was een beetje te pijnlijk, maar ik zag het wel zitten om tijdens de laatste week van onze vakantie mijn schouders nog eens te laten masseren.
’s Avonds zijn we nog even terug naar Ao Nang Beach gegaan om daar aan de waterkant een restaurantje uit te zoeken. Dit was onze laatste avond hier en we hadden, buiten de McDonald’s, alleen nog maar in ons hotel gegeten dus we wilden nog eens iets anders uitproberen. Helaas kozen we verkeerd en kon het eten ons niet bekoren, alhoewel het verlies van mijn ring er voor mij misschien wel voor iets tussen zit.
Om toch met een positieve noot het verslag van deze dag te eindigen: vandaag ben ik niet meer uit een longtailboot in het water gevallen. 😉
