Maandag 26 maart 2018
Toen ik thuis de reis in elkaar stak, heb ik heel lang getwijfeld over de laatste week. Het idee was om de laatste dagen heerlijk ontspannen op een paradijselijk eiland door te brengen, maar er zijn zoveel eilanden in Thailand. Hoe kies je daaruit? We hadden een paar dagen in Ao Nang doorgebracht omdat daar zoveel moois te zien is in de omgeving, maar ik wist dat dit een heel toeristische en drukke plek was, dus we wilden ons de laatste dagen nog verplaatsen naar een rustiger eiland, een eiland dat niet bekend staat als een feesteiland maar waar toch mooie dingen te zien zijn. Uiteindelijk was de keuze op Koh Lanta gevallen omdat dit een rustig eiland leek waar toch genoeg te doen is en qua afstand ook nog goed bereikbaar is vanuit Ao Nang.
Nu was ons verblijf in het Ban Sainai Resort zo goed meegevallen dat we het eigenlijk jammer vonden om dit hotel te verlaten. Bovendien zat ik nog erg in met mijn verloren trouwring waardoor ik op dat moment eigenlijk liever naar huis wou. Ik voelde er echt niet veel voor om onze reis verder te zetten, maar we vlogen pas binnen zes dagen terug naar België en het zou nog meer verlies zijn als we nu onze reis zouden stopzetten.
Een collega die rond dezelfde tijd als ons in Thailand zat, had ons al gewaarschuwd dat de longtail- en speedboten niet erg praktisch zijn om koffers mee te vervoeren. We hadden dus al contact opgenomen met ons hotel op Koh Lanta met de vraag wat zij ons konden aanbieden aan vervoer. Toen we de toeristen op Railay Beach zo zagen knoeien om met hun koffers in de longtailboten te klimmen, waren we daar heel blij om. Een privé chauffeur zou ons komen ons ophalen in het hotel in Ao Nang en er zou geen gedoe zijn met het sleuren van koffers op boten omdat we gewoon met de auto op de veerboot zouden rijden. We werden wel pas om 11 uur opgepikt, dus had ik ’s morgens nog even tijd om wat aan het zwembad te liggen.
Normaal zou de rit, inclusief veerboot, maar een tweetal uur duren, maar door werken onderweg hebben we er drie uur over gedaan. Bovendien leek onze chauffeur elk moment in slaap te kunnen vallen, dus een erg ontspannen ritje was het niet. Rond 14 uur kwamen we aan bij het Crown Lanta Resort & Spa, ons hotel voor de komende vier nachten, maar onze kamer was nog niet klaar. We werden naar de bar van het hotel gebracht waar we iets konden drinken en iets na 15 uur werden we daar weer opgepikt om naar de kamer te gaan. Het terrein is hier ook weer zeer heuvelachtig en redelijk groot dus er zijn busjes die de toeristen rondrijden. We vonden het wel een beetje stom dat onze kamer nog niet klaar was omdat ze ons toch zelf zijn komen oppikken en dus perfect wisten wanneer we gingen aankomen. We vroegen ons af of ze ons dan niet gewoon later hadden kunnen komen afhalen. Uiteindelijk voelde het nu aan alsof we bijna een hele dag kwijt waren door een verplaatsing die normaal maar twee uur zou duren.
Omdat het onze huwelijksreis was, wou ik graag iets speciaal doen en had ik voor twee nachten een kamer met privé zwembad geboekt. De overige twee nachten zouden we in een andere, goedkopere kamer in hetzelfde hotel doorbrengen, maar ter plekke konden we voor de helft van de prijs die twee laatste dagen omboeken naar de kamer met privé zwembad zodat we vier nachten in dezelfde kamer hadden. Het werd allemaal mondeling geregeld en we moesten (mochten?) hier niets van ondertekenen dus het voelde een beetje louche aan, maar we zaten dan wel in een rustige kamer waar we geen last hadden van andere toeristen. Veel van de andere kamers met privé zwembad hadden toch wel inkijk, we zagen zo op hun zwembad als we er voorbij liepen op weg naar het restaurant, en de kamer die we normaal voor de laatste twee nachten hadden geboekt leek ook niet erg privé te zijn.
De kamer was groot en het is natuurlijk leuk om een privé zwembad te hebben (al was dat dan niet zo groot), maar de kamer was niet erg proper. Er waren veel vlekjes op de vloer en de gordijnen die we vooral aan ouderdom weten. Je kon zien dat dit hotel zijn beste tijd had gekend. Daar konden we nog wel mee leven, het contrast was gewoon erg groot met ons vorig hotel, maar toen bleek dat we op het terras last hadden van een heuse mierenplaag. Echt honderden mieren. We kaartten dit aan bij de receptie en even later stonden ze met ongedierteverdelger op ons terras te spuiten dat het een lieve lust was. Het gat in de ozonlaag is weer een beetje groter.
Nadat we dan uiteindelijk gesetteld waren in onze kamer en het privé zwembad al eens uitgetest hadden, begaven we ons naar de Reggae Bar van ons hotel. Dit was wel een heel gezellige plek om iets te drinken en van de zonsondergang (zie boven) te genieten.
Bij aankomst in het hotel hadden ze ons gevraagd of we ineens wilden reserveren voor het seafood buffet van die avond. Omdat het hotel toch wel op enige afstand lag van het dichtstbijzijnde restaurant, leek dit ons wel makkelijk en zo zaten we ’s avonds dus aan het (best prijzige) buffet in ons hotel.
Tijdens het eten werden we getrakteerd op Thaise dansen en een vuurdans. Het is hier een heel ander soort hotel dan wat we deze reis al gezien hebben. De prijzen van drank en eten zijn hier ook eerder Westers.
