Woensdag 14 maart 2018
Ik had op voorhand een beetje schrik van Bangkok. Je hoort toch allerlei verhalen over chaos, cultuurshock, oplichting, opdringerige tuktukchauffeurs, taxi’s die niet op de meter willen rijden en bovendien moet je overal ook nog eens afdingen en onderhandelen, wat eigenlijk niet echt aan ons besteed is. Gelukkig kan ik na onze eerste dag in Bangkok zeggen dat onze ervaringen alleen maar positief zijn. Ik had wel een beetje mijn voorzorgen genomen. Zo sliepen we in een hotel aan de rivier, van waaruit we gewoon de riviertaxi konden opstappen die ons naar de tempels bracht die we wilden bezoeken (gelukkig lagen deze allemaal aan het water). Voor die riviertaxi betaal je een vast bedrag (€ 0,40 per rit) en zo vermijd je het gedoe met taxi’s en tuktuks. Bovendien is het heerlijk om met dit warme weer een tochtje over de rivier te maken. Ons hotel lag op wandelafstand van de Khao San Road en het was ook gewoon een heel goed hotel, wat natuurlijk ook bijdraagt aan onze positieve ervaring.
De eerste tempel die we bezochten, was de Wat Phra Kaew, de Tempel van de Smaragdgroene Boeddha. Dit is waarschijnlijk de bekendste en heiligste tempel in Thailand en dat was goed te zien aan de mensenmassa. We waren hier iets na openingstijd en het was er al superdruk. Om dit domein te mogen betreden, moeten niet alleen jouw schouders en knieën bedekt zijn, zoals bij de meeste tempels, maar ook jouw enkels. Ik had gelukkig een lange rok aan, maar Tony mocht al meteen zijn eerste souvenir kopen, want zijn short was niet lang genoeg. Gelukkig kan je bij de ingang (zeer modieuze, ahum) broeken kopen voor 200 Baht (€ 5).
Het was wel nog even zoeken waar we precies de toegangstickets moesten kopen, en in die hitte en tussen die mensenmassa kreeg ik het al op mijn heupen. Die tempel zou maar beter de moeite waard zijn! Na even in de verkeerde rij te hebben aangeschoven, was het dan toch gelukt en we waren nog maar net binnen de muren van het tempelcomplex of het begon te regenen. Dit was gelukkig maar van korte duur en volgens mij heeft het ook een paar mensen weggejaagd waardoor het al iets rustiger was. We keken op ons gemak rond en namen veel foto’s. Alleen van de Smaragdgroene Boeddha zelf mochten er geen foto’s gemaakt worden. Wat een pracht en praal vind je hier! Zoveel oog voor detail! Dit is toch echt anders dan al wat we hiervoor al gezien hebben. Dus ja, de tempel is zeker de moeite waard!
We liepen verder langs het Koninklijk Paleis (Grand Palace) dat ook op dit domein ligt, maar na de Wat Phra Kaew maakte dit niet meer zoveel indruk. Tegenwoordig woont de koninklijke familie hier ook niet meer, maar wordt het gebouw gebruikt voor ceremoniële doeleinden.
Naast de Wat Phra Kaew ligt de Wat Pho, de Tempel van de Liggende Boeddha. We liepen er te voet naar toe (toch nog bijna een kilometer stappen) en onderweg werden we al een paar keer aangesproken door een taxi- of tuktukchauffeur. De Liggende Boeddha is een enorm groot beeld en het is dus niet makkelijk om dit in één keer op foto te krijgen, maar de Boeddha is wel zeer indrukwekkend! Het lijkt alsof hij bijna uit zijn tempel gaat barsten.
Het was ook heel leuk om over het terrein van de Wat Pho te slenteren en de verschillende stoepa’s en beelden te bewonderen. Het complex van de Wat Pho bleek veel groter te zijn dan alleen de bekende tempel met de Liggende Boeddha. Er heerste hier ook veel meer een gevoel van rust dan bij de Wat Phra Kaew (er was hier ook iets minder volk).
Toen we hier genoeg gezien hadden, namen we voor amper 10 cent de ferry naar de Wat Arun, de Tempel van de Dageraad, aan de overkant van de Chao Phraya Rivier. De meer dan 80 meter hoge prang is al van ver te zien en kan deels beklommen worden.
Ook dit was weer een heel mooie tempel, mijn favoriet van de dag. Overal waren met stukjes porselein allerlei prachtige bloemen gemaakt, heel mooi!
Ondertussen was het 13 uur, maar we hadden allebei totaal geen honger door het warme weer. Wel hadden we het een beetje gehad, we moeten echt nog wennen aan deze temperatuur (36° C). Na de Wat Arun zijn we dan ook gewoon met de boot terug naar het hotel gevaren en de namiddag hebben we doorgebracht aan het zwembad op het dak van ons hotel. Dit is echt vakantie!
Rond 18 uur zijn we terug de straat op gegaan. We wilden een bezoek brengen aan de beroemde/beruchte Khao San Road, maar op zich was deze straat niet erg gezellig. Veel leuker vonden we het om door Soi Rambuttri te slenteren. In beide straten krioelt het van de eet- en winkelkraampjes, gezellige terrasjes en natuurlijk toeristen. Overal kan je goedkope massages krijgen (€ 4 voor 1 uur, € 6,5 voor 2 uur). Eerst wilden we bij een kraampje wat te eten halen, maar uiteindelijk kozen we toch voor een terras waar we gemakkelijker konden zitten. We hebben er erg lekker gegeten. Nadien kocht ik bij een kraampje nog wel een banana pancake met gecondenseerde melk en chocolade. Heerlijk!
Mijn hart stond alleen even stil toen ik mijn fototoestel niet meer aan kreeg. Hij gaf geen kik meer terwijl ik hem die ochtend wel nog volledig had opgeladen. Ik zag het al gebeuren dat het fototoestel op de eerste dag in Thailand de geest gaf! We hebben altijd de gsm nog, maar dat vind ik toch niet hetzelfde. Gelukkig werkte hij toen we hem later op de kamer in het stopcontact staken wel weer gewoon. Mogelijk ook een beetje last van de warmte?
