Donderdag 21 september 2017
Toen we deze ochtend de deur van onze cabin openden, zagen we dat het aan het sneeuwen was. Met een klein hartje gingen we bij de receptie navragen welke wegen er afgesloten waren. Normaal was het maar een half uur rijden naar West Thumb, van waaruit we het park via de South Entrance zouden verlaten. De weg tussen Old Faithful en West Thumb was echter afgesloten, waardoor we helemaal terug naar Norris moesten rijden, en dan via Canyon naar West Thumb. We kwamen dus terug voorbij onze slaapplaats van vier dagen geleden. Het was wel nog altijd sneller om door het park te rijden dan om een andere weg buiten het park te zoeken. De weg die we nu namen, was gisteren trouwens ook afgesloten, dus ergens hebben we nog wel geluk. Het had erger kunnen zijn.
Omdat we gisteren Midway Geyser Basin niet meer bezocht hadden en we er nu toch opnieuw voorbij kwamen, wilde ik hier wel nog even stoppen. We waren hier rond een uur of 8, maar het weer werkte echt niet mee. Er was enorm veel stoom en de kleuren waren heel flets. Veel hebben we dan ook niet gezien. Gelukkig hadden we de Grand Prismatic Spring, waar we nu langs liepen, gisteren al van bovenaf gezien.
We vervolgden onze weg door een besneeuwd Yellowstone National Park en onderweg zagen we voor de verandering nog een paar bizons en wapiti’s (zijn we te verwend als we dit normaal beginnen vinden? 😉 ). Rond half 11 wandelden we de West Thumb Geyser Basin Trail, een loop van 1 km in een geiser bassin dat een heel mooie ligging heeft aan Yellowstone Lake. Het was echter nog steeds aan het sneeuwen en je had maar beperkt zicht, dus veel indruk heeft dit op ons niet gemaakt.
Ik had ook de hele tijd het idee dat we ons moesten haasten uit schrik dat ze de weg naar de South Entrance zouden afsluiten door de sneeuw en ik wilde geen herhaling van het Beartooth Highway-verhaal van vijf dagen geleden. Op weg naar de uitgang van Yellowstone National Park maakten we nog een laatste korte stop bij de Lewis Falls en de Moose Falls. De Lewis Falls lag direct naast de weg en hier was het heel druk. Om de Moose Falls te bereiken moest er een korte wandeling gemaakt worden in de sneeuw en hier waren we helemaal alleen.
En dan verlieten we Yellowstone National Park na een bezoek van 4,5 dagen. Enkele minuten later reden we het volgende park alweer binnen: Grand Teton National Park.
Ik had hoge verwachtingen van dit park. Ik dacht dat dit een verademing zou zijn na het drukke Yellowstone, maar dat had eigenlijk best meegevallen (waarschijnlijk door de sneeuw) en ik verwachtte ook dat ik hier prachtige foto’s zou kunnen nemen. Het speciale aan Grand Teton NP is dat er geen voorgebergte is. De Teton Range rijst direct naast de valleivloer omhoog en dat zou prachtige plaatjes opleveren. Groot was dan ook mijn teleurstelling toen dit ons uitzicht was op het gebergte.
Wat zeg je? Je ziet geen bergen? Inderdaad, ja! Ze gaan volledig schuil achter de laaghangende bewolking. Ondanks het miezerige weer (in Grand Teton NP hadden we geen sneeuw meer maar wel regen wat we eigenlijk erger vinden) maakten we nog de wandeling naar Heron Pond en Swan Lake (een 5tal km). De wandeling was wel mooi, maar om hiervoor nu speciaal naar de andere kant van de wereld te vliegen… Zwanen zagen we niet bij Swan Lake, wel Canadese ganzen.
We vervolgden onze route door het park en stopten nog bij een paar uitkijkpunten, maar het was niet echt de moeite. Onderstaande foto’s zouden er eigenlijk zo moeten uitzien (die foto’s zijn natuurlijk wel getrokken bij goed licht en met professioneel materiaal, maar je kan je wel inbeelden dat het mooier zou zijn als je effectief de bergen zou kunnen zien).
Toen het nadien ook nog harder begon te regenen, hielden we het maar voor bekeken en reden we het park uit naar Jackson, waar we twee nachten logeren. Morgen hebben we een hele dag voor Grand Teton National Park en we hopen dan op beter weer. We waren om 16 uur al in het hotel en we hadden dus een rustige avond. We zijn lekker gaan eten bij de Snake River Brewing Company.
