Donderdag 14 september 2017
Voor vandaag had ik een rondleiding geboekt bij Minuteman Missile National Historic Site, een voormalige kernraketbasis in South Dakota, en om kwart voor 10 moesten we ons daar aanmelden. Omdat dit nog een 2,5 uur rijden was, wilden we zeker op tijd vertrekken. Iets voor 7 uur reden we voorbij Crazy Horse Memorial, het antwoord van de Native Americans op Mount Rushmore. We hebben het beeld even vanaf de parkeerplaats bekeken. Als dit helemaal af is, zal het de Lakota-leider Crazy Horse op een galopperend paard uitbeelden en zal het 195 meter lang en 171 meter hoog zijn, maar op dit moment is enkel nog maar het gezicht af (wat ook al een indrukwekkende 26,7 meter hoog is). De werkzaamheden zijn gestart in 1948, dus het gaat nog wel even duren voordat alles klaar is.
We reden niet via de snelste weg naar de Minuteman Missile, maar maakten een kleine omweg via het dorpje Scenic. Het heeft wat weg van een ghost town, al wonen er nog mensen, en er staan een paar heel fotogenieke gebouwen.
Uiteindelijk waren we nog te vroeg voor de geplande rondleiding, dus bezochten we eerst de Launch Facility Delta-09 waar van 1963 tot 1990 een kernraket met een nucleaire kernkop van 1,2 megaton (de Minuteman Missile) klaar zat om afgevuurd te worden, maar gelukkig is dit nooit gebeurd. Daarna was het tijd voor het bezoek aan de Launch Control Facility, waar ranger Jim ons eerst boven- en nadien ondergronds rondleidde. De ranger was een ex-militair en had zelf nog 5 jaar op deze locatie gewerkt. Dat maakte de rondleiding best wel speciaal. Zijn uitleg was heel interessant en leerrijk, en ook best grappig met momenten.
Na de rondleiding brachten we nog een bezoek aan het Minuteman Missile Visitor Center om daar de tentoonstelling te bekijken en rond de middag reden we Badlands National Park in. Hier maakten we twee wandelingen: de Door Trail (1200 meter) en de Notch Trail (2,4 km) waarbij je via een ladder tegen een schuin oplopende wand omhoog moest klimmen. Na het lezen van de beschrijving van deze tweede wandeling hadden we een beetje schrik gekregen, maar die ladder viel echt reuze goed mee (al was het weer naar beneden klimmen op het einde van de wandeling wel iets lastiger).
Na deze prestatie (want ik mag toch van een prestatie spreken bij bijna 36° Celsius) was het tijd om een hapje te eten. Dit deden we in het Cedar Pass Restaurant in het park en ik at hier een heerlijke Sioux Indian Taco, een aanrader. We reden verder via de Badlands Loop Road en onderweg stopten we regelmatig voor mooie uitzichten en wildlife. Zo zagen we weer dikhoornschapen, maar deze keer ook de mannelijke variant (met zijn indrukwekkende hoorns). Het begon al later te worden waardoor de zon mooi op de badlands scheen. Hierdoor kwamen de kleuren nog mooier uit.
Wat verderop weer een mannelijk dikhoornschaap, vlakbij de weg deze keer.
En nog iets verder weer een prairie dog kolonie. Deze keer kon ik ze van veel dichterbij op de foto zetten, want ook zij zaten vlakbij de baan.
Een klein stukje verder nog maar eens dikhoornschapen, maar nu ook een kleintje.
Eén van de specialere uitkijkpunten die we tegen kwamen, was toch wel Yellow Mounds Overlook met zijn bijzondere kleuren.
We reden nog een stukje over de onverharde Sage Creek Rim Road tot aan Roberts Prairie Dog Town, maar dit bleek een prairie dog ghost town te zijn. Niet erg, we hadden vandaag al genoeg van die schattige beestjes gezien. We konden wel nog een extra dikhoornschaap en een bizon aan ons lijstje toevoegen.
Op weg naar de uitgang van het park stopten we voor een laatste keer bij een paar mooie uitkijkpunten, waar de zonsondergang voor een speciale sfeer zorgde.
Iets voor 19 uur reden we het park uit en een paar minuten later stopten we bij de Wall Drug Store. Toen een apotheker uit Nebraska in 1931 deze winkel in ‘the middle of nowhere’ kocht, gingen de zaken niet zo goed, tot zijn vrouw op het lumineuze idee kwam om te adverteren met ‘free ice water’ en sindsdien is hun cliënteel enorm gestegen. Ook vandaag is er nog altijd gratis ijswater te verkrijgen (alsook koffie voor amper 5 cent), maar de winkel is uitgegroeid tot een heus shopping center (en een beetje een tourist trap). Aangezien we in het stadje Wall overnachten, moesten we dit toch even gezien hebben.
Op de 7 mijl van Badlands NP naar Wall waren we al een stuk of 10 billboards met verwijzingen naar de Wall Drug Store tegen gekomen. Blijkbaar staan deze reclameborden al op meer dan 1000 kilometer afstand van Wall. Er zou zelfs een wegwijzer staan nabij het Centraal Station in Amsterdam (“4502 miles to Wall Drug”).
We waren te laat om hier nog een hapje te eten, dus reden we maar door naar ons hotel en aten we bij de vlakbij gelegen Dairy Queen. Dat viel niet tegen.
