Vrijdag 22 september 2017
Het beste tijdstip om foto’s te nemen in Grand Teton National Park is ’s ochtends tijdens het gouden uur, omdat de bergen dan mooi verlicht worden door de ochtendzon. We stonden dus speciaal vroeg op en iets na 7 uur waren we al in het park. Helaas was het weer niet veel beter dan gisteren en zag je nog altijd bijzonder weinig van de bergen.
De ochtendlucht leverde blijkbaar wel heel spectaculaire foto’s op als ik niet probeerde om de bergen te fotograferen, maar dit ontdekte ik pas thuis toen ik deze foto in het groot op mijn computerscherm zag. Er is niets bewerkt aan onderstaande foto.
We deden nog een paar uitzichtpunten aan, maar dit had niet veel succes. Soms kwamen de bergen even door de wolken piepen, maar echt spectaculair werd het niet. Ik was echt wel teleurgesteld; ik had hier veel meer van verwacht!
Wel zagen we beneden ons in de vallei plots iets bewegen. Het bleek een mannetjeseland te zijn! We zagen hem van erg ver en de foto is een beetje wazig, maar je ziet wel dat hij een groot gewei heeft. We zochten nog verder naar enkele fotogenieke plekken, maar we zagen ondertussen helemaal niets meer van de bergen. We kozen er dan maar voor om een stukje de Moose-Wilson Road te rijden en daar hadden we meteen prijs. Een vrouwtjes eland en haar kalf stonden vlak naast de baan te eten! Prachtig om te zien.
Toen we iets later langs de Teton Park Road reden, klaarde het zelfs even op en zagen we een stukje van het Teton gebergte. Grappig dat iedereen onmiddellijk zijn auto aan de klant zette om vlug een paar plaatjes te schieten.
Bij Jenny Lake namen we de shuttle boat naar de overkant van het meer waar we de wandeling naar Hidden Falls maakten. Het plan was om verder door te lopen naar Inspiration Point maar dit pad was afgesloten. We moesten dus eerst terug naar beneden wandelen om dan via de horse trail weer naar boven te klimmen tot Inspiration Point. In totaal was de wandeling een 5,5 km waarvan de helft bijna de hele tijd steil omhoog ging. We merken dat we conditie opbouwen door het vele wandelen tijdens deze reis, maar we beginnen wel telkens met reeds vermoeide benen aan een wandeling en dat maakt het er natuurlijk niet makkelijker op. Het was best een mooie wandeling, maar erg vermoeiend.
Toen we terug bij de auto waren, reden we nog even naar de top van de Signal Mountain Road en daarna reden we via de Jackson Hole Highway terug richting Jackson. Omdat we ondertussen weer een stukje van de bergen konden zien, stopten we opnieuw bij een aantal uitkijkpunten waar we deze ochtend ook waren geweest.
Ik wilde ook nog even stoppen bij de Chapel of the Transfiguration. Hier zou je door het raam een mooi zicht hebben op de bergen, maar zoals verwacht was ook hier niet veel te zien. Toch vond ik het een leuke stop, ik was helemaal alleen in het kapelletje en het was hier heel rustig. Toen we weer aanzetten, zag Tony plots iets de weg oversteken. Bleek dat een klein beertje te zijn!
Het was ondertussen al na 18 uur, een goed moment dus om nog meer wildlife te zoeken. We reden opnieuw de Moose-Wilson Road in en zagen niet veel later een paar muildierherten in het struikgewas.
En dan kwam het hoogtepunt van de dag. We zagen opeens een hoop mensen staan met fototoestellen en verrekijkers, daar was dus duidelijk iets te zien. Het bleek om een zwarte beer te gaan! Die hadden we deze vakantie nog niet gezien. Hij was redelijk dichtbij en we konden hem dus goed bekijken. De foto’s zijn wel met een telelens genomen, de beer zat niet echt zo dicht als het lijkt.
Op de terugweg naar Jackson zagen we nog een mannetjes wapiti met indrukwekkend gewei in de verte. Qua wildlife kunnen we deze dag absoluut niet klagen. Dat maakt het dan toch een beetje goed dat we zo weinig van de bergen zagen. Terug in Jackson zijn we lekkere pizza gaan eten in een gezellig restaurantje in de buurt van ons hotel.
