Zaterdag 23 september 2017
We merken dat de vermoeidheid een beetje begint toe te slaan, dus vandaag en morgen doen we het wat rustiger aan. Het hoofddoel van deze twee dagen is om de afstand naar Moab te overbruggen waar er weer twee nationale parken op de planning staan. Ik had in mijn roadbook een paar mogelijke wandelingen genoteerd voor deze twee dagen, maar daar gaan we niets van doen zodat we overmorgen hopelijk weer helemaal fit zijn.
We hoefden vanochtend dus niet al te vroeg op te staan. Toen we merkten dat het vandaag veel beter weer was dan de vorige dagen, zijn we toch nog even Grand Teton NP weer ingereden, maar er hingen nog steeds veel wolken voor de bergen. Het lukte ons ook niet meer om wildlife te spotten; daar was het waarschijnlijk al te laat voor.
We begonnen dan maar aan de lange rit naar ons volgende hotel. De GPS gaf aan dat we na 136 mijl (219 km) linksaf moesten. 🙂 We stopten onderweg kort in Daniel bij dit fotogenieke tankstation.
Ook werd er onderweg wat langer halt gehouden om een hapje te eten en om nog maar eens een Walmart van binnenuit te bekijken. Onderstaande foto’s geven je een impressie van het soort landschap waar we door reden.
Uiteraard stopten we ook even om deze mooie pronghorn op de gevoelige plaat vast te leggen. We zagen deze dieren precies al vaker langs de kant van de weg dan in een natuurpark.
Naarmate we Utah naderden, werd de omgeving heel mooi. Zo zijn onderstaande foto’s gewoon langs de kant van de baan getrokken.
Iets later reden we Utah binnen en stopten we bij de Flaming Gorge Dam en een aantal mooie uitkijkpunten in het Flaming Gorge National Recreation Area.
We reden ook naar Red Canyon Overlook omdat dit uitkijkpunt naar het schijnt de korte omweg wel waard is en daar waren we het helemaal mee eens.
Toen we hier aankwamen, was er net een intieme trouwerij gaande. Een handjevol mensen stond rond het bruidspaar en iemand was een tekst aan het voorlezen. Omdat we hen niet wilden storen, zochten we een plekje wat verderop om van het uitzicht te genieten. Toen we daar uit het zicht van de feestvierders een paar foto’s hadden getrokken en de omgeving in ons hadden opgenomen, wilde ik teruglopen naar de auto toen Tony plots op zijn knieën ging zitten. Mijn eerste reactie was nog om hem terug recht te trekken. 🙂
En toen vroeg hij me totaal onverwacht ten huwelijk. Ik geloofde eerst niet dat het echt was, maar nadat hij me kon overtuigen dat hij het meende (hij had zelfs een ring bij), heb ik natuurlijk, totaal van de kaart, ja gezegd. En dus zijn we nu verloofd! Een totale verrassing. Langs mijn kant toch, ik vermoed dat Tony het wel zag aankomen. 😉
Toen ik weer bekomen was, reden we verder door een prachtig Utah-landschap naar ons hotel en een dik uur later waren we in Vernal.
