Zondag 10 september 2017
Onze eerste ochtend in de States. Om 4u30 (12u30 Belgische tijd) lukte het echt niet meer om te slapen en begonnen we dus maar aan het herschikken van de koffers. Tijdens de heenreis verdelen we onze kleren altijd over onze beide koffers, plus nog een beetje in de handbagage, zodat we toch kleren zouden hebben als één van de koffers het niet zou halen (dit hebben we gelukkig nog nooit meegemaakt). Dit jaar gaan we ook proberen om zoveel mogelijk uit de handbagagekoffers te leven. Als we dan maar één nacht in een hotel verblijven, moeten we niet met onze grote koffers sleuren.
Na ons eerste hotelontbijt van deze reis (zelf wafels bakken, njam) ging het naar de Walmart voor onze eerste aankopen van de reis. Net als vorig jaar kochten we weer een koelbox om tijdens de roadtrip van heerlijk koele drankjes te kunnen genieten.
We brachten ook een kort bezoek aan Bass Pro Shops, een grote outdoorwinkel in Denver met een heus aquarium, opgezette dieren en enorm veel jachtgeweren.
En dan was het tijd om Denver te verlaten en richting de Rocky Mountains te rijden.
Voor we de bergen inreden, hielden we nog even halt in Boulder, een gezellige universiteitsstad aan de voet van de Rocky Mountains. We wandelden over de autovrije Pearl Street Mall en lunchten bij de Cheesecake Factory. We hebben er weer heerlijk gegeten! Het was een zalige 29° C, zelfs een beetje te warm in de zon, maar heerlijk om in de schaduw op een terrasje te zitten. Echt vakantie, dit 🙂
Daarna reden we de bergen in. Hier was het meteen een paar graden frisser. Onderweg zagen we een aantal klimmers heel hoog op de rotsen klauteren. Na een half uurtje kwamen we aan in Nederland, Colorado. Dit dorpje heeft in zijn geschiedenis verschillende namen gekend, maar toen de nabij gelegen zilvermijn door een Nederlandse firma werd overgenomen, begon men het dorp Nederland te noemen. Met een hoogte van 2500 meter boven zeeniveau is die naam misschien toch niet helemaal juist gekozen 🙂
We liepen even rond in het dorpje en beslisten dan om een korte wandeling van een halve mijl te maken naar een uitzichtpunt bij een stuwmeer. Hier zagen we een aantal mensen die bezig waren met flyfishing. Leuk om dit even gade te slaan. Ik mocht één van hen wel op de foto zetten. Tijdens de terugweg stapte ik bijna op een slang die zich opeens tussen mijn voeten bevond. Na een paar ingewikkelde danspassen lukte het me om de slang ongedeerd te ontwijken. Het zag er blijkbaar nogal spectaculair uit 🙂
We reden verder via de mooie Peak to Peak Scenic Byway. We kregen een korte regenbui te verduren, maar dat is niet ongewoon in de bergen. Toen we onderstaand pittoresk kerkje voorbij reden, was het gelukkig weer droog. We maakten nog een andere stop bij een mooi uitzicht langs de weg, waar ook een andere auto geparkeerd stond, maar toen we daar uitstapten, kwam ons daar toch een enorme wietlucht tegemoet! Het duurde zelfs even voor die geur nadien uit de auto verdwenen was. Al goed dat we niet werden tegengehouden 😉
Rond 17 uur kwamen we aan bij het lieflijke Lily Lake, onderdeel van Rocky Mountain National Park, en we besloten om de wandeling van 1,1 mijl rond het meer alvast te doen om ons een beetje voor te bereiden op de wandeling van morgen. Dit meer ligt op 2700 meter boven zeeniveau en er moet een klein stukje (30 meter) gestegen worden. Aangezien we gisteren nog op zeeniveau liepen, was dit een enorme aanpassing. De platte stukken waren geen probleem, maar zodra er een beetje gestegen moest worden, waren we meteen buiten adem. Dat belooft voor morgen, want dan willen we een veel langere wandeling maken in de bergen.
Iets na 18 uur reden we ons hotel voorbij want we hadden bedacht dat we de Nationale Parkenpas, waarmee je voor slechts $ 80 een jaar lang toegang hebt tot alle nationale parken, monumenten en historische sites van Amerika, vandaag al wilden kopen. Alleen hadden we er niet aan gedacht dat het visitor center al gesloten zou zijn en bovendien was het toch iets verder rijden dan gedacht. Het enige positieve aan deze nutteloze omweg, was dat we plots een enorm groot hert langs de baan zagen lopen.
Ondertussen begon de vermoeidheid hard toe te slaan (onze biologische klok zegt ons immers dat het al 2 à 3 uur ’s nachts is), dus reden we maar gewoon naar ons hotel. Ons avondeten bestond uit een sandwich van de plaatselijke supermarkt.
