Zaterdag 16 september 2017
Vandaag zouden we de Beartooth Highway rijden, een zeer mooie All-American Road die in Red Lodge begint en zich door de bergen naar Cooke City slingert, een dorpje vlakbij de noordoostingang van Yellowstone National Park en waar we voor vannacht een hotelkamer gereserveerd hadden. Deze weg is maar een paar maanden per jaar geopend en kan door hevige sneeuwval onverwacht worden afgesloten.
Door de vele regen van gisteren en de weersvoorspelling voor vandaag (opnieuw kans op regen) had ik een beetje schrik dat de weg vandaag gesloten zou zijn. Regen op lagere hoogtes betekent immers vaak sneeuw in de hogere gebieden. Ik hield al een paar dagen de website in de gaten, maar ook deze ochtend stond de Beartooth Highway nog steeds als ‘open’, dus we gingen het er maar op wagen.
We reden eerst de Bighorn Scenic Byway door het Bighorn National Forest, ook een mooie route. Bij de eerste sneeuw die we tegenkwamen, waren we helemaal enthousiast. Ik heb zelfs een foto getrokken van een klein beetje sneeuw dat ergens langs de kant van de weg lag. Wisten wij veel wat er nog zou komen. 🙂 Hoe hoger we reden, hoe meer sneeuw we zagen tot het uiteindelijk echt aan het sneeuwen was. De temperatuur was ondertussen al gezakt tot – 3° C.
Ik had in mijn roadbook Medicine Wheel opgeschreven als mogelijke bezienswaardigheid tijdens deze rit. Dit is een grote cirkel gemaakt van stenen die voor de Native Americans een religieuze betekenis heeft. Toen we bij de besneeuwde dirt road naar Medicine Wheel kwamen, zag ik het niet goed meer zitten, maar Tony zag het hélemaal zitten. Hier wilde hij wel op rijden. We zijn er echter niet geraakt. De weg ging een stukje omhoog en hoe Tony ook probeerde, hij kreeg de auto er niet voorbij. We hadden geen grip meer en bleven maar terug achteruit zakken. Er zat dus niets anders op dan een heel stuk achteruit te rijden over dit baantje tot we ergens konden keren en terug naar de asfaltweg konden rijden.
Toen we rond de middag de Bighorn Mountains uitreden, lieten we ook de sneeuw achter ons.
Iets voor Red Lodge stopten we bij de herdenkingsplaat voor The Smith Mine Disaster.
In Red Lodge aten we nog een snel broodje bij de Subway en ook de mensen daar waren er nog van overtuigd dat de Beartooth Highway open was. We reden de highway tot aan Rock Creek Vista Point, waar we even uitstapten om van het uitzicht te genieten. Van het uitzicht was er niet zoveel te zien, maar er waren wel veel mooie sneeuwmannen. 🙂
We reden voort en toen stonden we voor een wegafzetting. We konden niet meer verder. We hadden geen waarschuwing gezien toen we de Beartooth Highway waren opgereden, dus is de weg misschien net afgesloten toen wij bij het Rock Creek Vista Point stonden? We zullen het nooit weten. Er zat in ieder geval niets anders op dan om te keren en de 20 mijl die we al op de Beartooth Highway gereden hadden, terug te rijden tot in Red Lodge. Ons hotel lag vanaf het Rock Creek Vista Point maar 45 mijl verder…
Nu had ik wel een alternatief opgeschreven, de Chief Joseph Scenic Byway, en deze route zou zelfs korter zijn geweest als we vanmorgen meteen via die weg waren gereden want nu waren we al speciaal omgereden om in Red Lodge te geraken. We reden dus naar het zuiden om via die alternatieve route in Cooke City te geraken toen plots… zwaailichten achter ons. We wisten eerst niet goed wat we moesten doen, ik denk dat die politiewagen wel een kilometer achter ons heeft gereden tot we uiteindelijk aan de kant van de weg zijn gaan staan. Ik zei tegen Tony dat hij in de auto moest blijven zitten met zijn handen op het stuur. Ik had ergens gelezen dat dit zo moest in Amerika. De deputy sheriff kwam naar onze wagen toe gelopen met zijn hand op zijn wapen, precies zoals in de film, en liet ons weten dat we 79 mijl reden op een baan van 70. Toen vroeg hij: “Do you have any weapons in the car?”, waarop Tony antwoordde: “No, we’re from Belgium.” 😀
Uiteindelijk liet hij ons gaan met een waarschuwing en een belofte van onze kant dat we ons aan de snelheidsbeperkingen zouden houden. Tony maakte maar ineens van de gelegenheid gebruik om de beste man te vragen hoe we nu best in Cooke City zouden geraken, maar hij liet ons weten dat de Chief Joseph Scenic Byway waarschijnlijk ook was afgesloten door de sneeuwval en dat we best de nacht doorbrengen in Cody.
Onderstaande foto is nog geen anderhalf uur nadat we het Rock Creek Vista Point verlieten, getrokken. Hier was het dus duidelijk beter weer, maar toen we bij de afslag naar de Chief Joseph Scenic Byway kwamen, stond daar al aangegeven dat die weg inderdaad ook gesloten was. We besloten om dan maar effectief naar Cody te rijden en daar een hotel te zoeken. Als we nu nog zouden proberen om via een derde weg Yellowstone National Park binnen te rijden en dan nog in Cooke City zouden willen geraken, zouden we mogelijk nog 5 uur onderweg zijn.
Uiteindelijk zijn we in een hotel beland waar ik een paar maanden geleden al eens een kamer had geboekt, maar nadien weer geannuleerd omdat ik Cooke City toch een betere overnachtingsplek vond. :-/ ’s Avonds zijn we gaan eten in het historische Irma Hotel. Dit hotel werd gebouwd door de beroemde William F. “Buffalo Bill” Cody en werd genoemd naar zijn dochter Irma. We kozen er voor het buffet. Het eten was zeker niet het lekkerste dat we al gegeten hadden, maar het smaakte nog wel na zo’n dag waarop alles anders liep dan gepland.
Morgen proberen we om via de kortste route in Yellowstone National Park te geraken.
